Μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες για την εισαγωγή στη θεματική ενότητα της Άνοιξης από ένα επίσης εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο " Η φύση μας διδάσκει" από τους συγγραφείς Παπαμάρκου Άννα και Ψέλτουρο Λεωνίδα, Εκδόσεις Λώτινος Ήλιος.
Η ιστορία
Ο Ήλιος, που βρίσκεται πάντα εκεί ψηλά κι έχει δει πολλά πράγματα αφηγείται την ιστορία. Πολλά χρόνια πριν ο Χειμώνας αποφάσισε να μη φύγει από τη γη, να μείνει για πάντα κι έτσι έστειλε με τον Άνεμο μήνυμα σε όλη την πλάση ότι η Άνοιξη πέθανε. Τα ζωάκια του δάσους μαζεύτηκαν ξανά στις φωλιές τους, τα λουλούδια κράτησαν σφιχτά τα μπουμπούκια τους κι όλη η φύση σταμάτησε τις ετοιμασίες για τον ερχομό της Άνοιξης. Η Άνοιξη όταν έμαθε τι συνέβη απογοητεύθηκε κι αναρωτιόταν τι μπορούσε να κάνει. Ένα μικρό χελιδονάκι τότε αψηφώντας το φόβο και τον κίνδυνο πέταξε παντού και μήνυσε το χαρμόσυνο μήνυμα, ότι η Άνοιξη είναι ζωντανή και ο Χειμώνας λέει ψέματα. Η αμυγδαλιά άνθισε τότε μέσα στο καταχείμωνο κι έδωσε ελπίδα σε όλους τους υπόλοιπους στη φύση. Ο Χειμώνας όταν το είδε αυτό θύμωσε πολύ, ήταν όμως πια αργά, όλοι είχαν πεισθεί για τον ερχομό της Άνοιξης. Πριν φύγει, έριξε όλη του τη μανία στη φύση: αστραπές, βροντές, κεραυνούς... μάλιστα ένας κεραυνός βρήκε το μικρό χελιδόνι, έκοψε την ουρά του στα δύο και το έκανε μαύρο, σαν κάρβουνο, εκτός από ένα μικρό σημείο στην κοιλιά του. Έτσι μοιάζουν τα χελιδόνια μέχρι και σήμερα!
-Πόσο διαφορετικό θα ήταν το τέλος της ιστορίας αν δεν υπήρχε η ΕΛΠΊΔΑ ;
Δραματοποιούμε την ιστορία και κατόπιν κάνουμε το παρακάτω φύλλο εργασίας:
Κι ένα παζλ από ένα πίκα ζωγραφικής του Edward Henry Potthast, Springtime:
ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΆΤΕ ΝΑ ΕΛΠΊΖΕΤΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ